26 (oraingoz) kartzelara, eta herriari bost axola. Bost axola?

Zalantzatan egon naiz galdera ikurrak jarri edo ez paragrafotxo honen tituluan, biak ala biak errealitate gordinaren ispilu gardena baitira. Nire etxeko leihotik ikusi ditut 500 bat manisfestari gaur arratsean “herriak ez du barkatuko” ohiuka. Herria karrikaren bazterretan zegoen trankil; herenegun, atzo eta bihar bezala, ezelango ardurarik gabe. Ohituta daude horrelako irudietara; eguneroko joan etorriak bezain arruntak diren irudi errepikakorretara. Ohituta eta aspertuta ere bai. Nola liteke bost axola izatea? Nire etxearen beheko kalean hiru urteko haurtxo batek ama kartzelan du, Penintsulako beste muturrean. Gaur aitari tokatu zaio txanda. Atxilotu egin dute. Bakarrik gelditu da umetxoa. Pare bat atari aurrerago, kale berorretan, bi bizkarzain daude tente, hor nonbait bizi den zinegotzi sozialistaren eta bere etxearen zaindari. Atariko beste inork ez du horren ardurarik. Bakoitzak bereari eusten dio, auzokoaren dramak ezer gutxi axola diola. Bost axola. Nola liteke bost axola izatea?